انا متقدملى انسان محترم بكل معنى الكلمة ..اى حد اتعامل معاه لازم يشكر فيه و يقدره ..انسان مش من السهل تقابليه فى الحياة العادية..انسان حيى و متواضع و ناضج و فاهم و مثقف..بصى مهما قلتلك مش هوفيه حقه..المهم الشخص ده كان المانجر بتاعى و هو من بلد خليجى و دلوقت مستقر فى بلده و كنت سبت الشغل و غيرت رقم تليفونى و ماديتهوش لحد فى الشغل و بعدها ب 5 شهور كنت بدور على شغل عن طريق سايت و من المفضل ان اللى اشتغلوا معايا قبل كده يعملوا عنى ريكومنديشن فى السايت و بعتله و فعلا عمل ريكومنديشن.. المهم لما بعتله الميل رد عليا و ادانى رقمه و قاللى رنيلى و لما كلمنى قاللى انتى فينك كنت بدور عليكى و ليش غيرتى رقمك..طلب منى انه يبقى يكلمنى يطمن عليا..المهم كلمنى مرة تانية و فى التالتة طلبنى للجواز.
على فكرة مفيش مشاعر من ناحيتى بالمعنى المفهوم..ايوة فى احترام و تقدير و احساس حلو ان واحد زى ده بيحبنى جدا و عاوزنى بجد و مستعد يعمل اى حاجة عشانى..لكن حب حب ماعتقدش.. و طول عمرى بحلم انى اتجوز حد احبه و يحبنى بجد.. و عمرى ما حبيت لغاية دلوقت.. السؤال دلوقتى انى بعد مارفضته عشان مفيش حب.. حد يضمنلى الحب؟؟ حد يضمنلى انى الاقيه؟؟ انا عندى 25 سنة دلوقت..ممكن الاقيه بعد قد ايه مثلا؟؟ مش ممكن مالقاهوش خالص و اكون ضيعت من ايدى حد بيحبنى و بيقدرنى بجد؟؟؟ و لو لقيته مش ممكن اقع مع حد مايستاهلش الحب ده؟؟؟ او واحد يفقع مرارتى و افضل ادلع و احايل فيه..انا مش عاوزة كده..انا عاوزة اهتمام متبادل و مش عاوزة اتجوز حد و احبه قوى و بعد كده الاقيه بيتنطط عليا عشان بحبه.
بس برضه ارجع تانى و اقولك نفسى احب.. حاسة انى بدور فى حلقة مفرغة..عاوزة احب و خايفة اللى احبه يجرحنى.. عاوزة اتجوز راجل ناضج بس الرجالة الناضجين معظمهم متجوزين دلوقت…و النضوج عندى بمعنى ان الراجل اللى قدامى مايفكرش فيا كبنت حلوة و خلاص او مجرد اداة للجنس و اشباع للرغبات لان الرجالة فى العشرينات و اوائل التلاتينات بيبقى ده همهم الوحيد او خلينا نقول الاساسى .. انا عاوزة انسان يشوف فيا روحى و يتعامل مع عقلى اولا
اذن المشكلة دلوقتى مش فى الشخص اللى بكلمك عليه او فى غيره المشكلة فيا انا و نظرتى للحياة اللى بدأت تكون واقعية بشكل كبير بعد فترة المراهقة اللى كنت عايشة فيها فى برج عاجى و شايفة الحياة وردى و بحلم بحياة اكثر من وردى مع فارس احلامى اللى هيخطفنى على حصانه و الكلام الاهبل ده و لكن برضه نظرتى دلوقت لا تخلو من شوية هبل و تفكير فى الحب …خايفة اضعف و اتجوز الشخص ده عشان اخلص و دماغى يرتاح و ابطل تفكير فى المستقبل المجهول و اللى مش ضامناه.. و ساعتها هقف قدام اهلى لانهم اكيد مش هيوافقوا و هخسرهم لان دى حياتى و انا اللى هقرر محدش تانى و ممكن ارجع اندم(على فكرة انا بيتقدملى ناس كتير..بس حتى اخواتى بيقولوا ان دى اول مرة اتكلم عن حد كويس كده)..و خايفة استنى لما احب و يا عالم (ده اذا لقيته) و بعد كده اتجرح و بعدين اندم….و خايفة اتجوز جواز تقليدى برضه و مافيهوش حب و تبقى حياتى فاترة و برضه ارجع اندم.. المهم انى عندى هاجس الخوف من المستقبل دايما
ملاحظة..انا مش مرتاحة خالص فى بيتنا لان ماما متوفية و مش طايقة البيت من بعدها و ساعات بفكر اوافق عشان ابعد عن البيت و مشاكله..فكرت فى الانفصال عن اهلى بس مش بايدى حاجة .. حتى لسه مش لاقية شغل لغاية دلوقت
ممكن اعرف رأيك و رأى القراء فى الموضوع ده؟؟؟
———————————————-
